Навсозии охирин дар 
Хондан:Пас аз вохӯрӣ мо ба дараи зебои 7-километрии дорои қуллаҳои пуркӯҳ ва кӯҳҳои зебо омадем, то бозӣ кунем, ба қаиқ савор шавем ва як қатор чорабиниҳои дастаҷамъиро анҷом диҳем, аз қабили кафкӯбӣ ҳангоми ҳамкорӣ, ресмон ҷаҳидан, кашидан. -мусобиқаи ҷангӣ ва ғайра, ки на танҳо фишори корро раҳо кард, балки ба мо имкон медиҳад, ки фарҳанги дастаҷамъона ваҳдат, эътимод ва ҳамкориро фаҳмем, ки дастаи аъло дорад. Мо боварӣ дорем, ки ҳар як узви ширкати мо аз ин васеъшавӣ фоидаи зиёд ба даст оварда, фаҳмиши оромонаи байни дастаҳоро афзоиш дод ва ҳамкорони худро беҳтар фаҳмид.
